نسخه چاپی
ارسال به دوستان
قدرت‌نمایی پلیس در اینستاگرام فایده ندارد | مقابله با شرارت و اوباشگری نیاز به اصلاح قوانین و رویکرد‌ها دارد
سیدفاضل موسوی، حقوقدان می‌گوید: اصرار به انتشار تصاویر برخورد انتظامی با مصادیق خشونت خود می‌تواند تبعاتی را در پی داشته باشد، چون عده‌ای از خلافکاران شاید به جای آنکه عبرت بگیرند، در مقام تقابل برآیند.
محمدصالح جوکار از عزم مجلس برای رفع خلا قانونی برای برخورد با ارازل می‌گوید. این نماینده مجلس گفته «در جلسه‌ای که هفتۀ پیش در کمیسیون امور داخلی و شورا‌ها با حضور مسئولان قوه‌قضائیه و مجلس ازجمله برخی فرماندهان فراجا برگزار شد بر اصلاح خلاء‌های قانونی موجود تأکید شد تا پلیس برای برخورد جدی با اراذل‌واوباش مقتدرتر از قبل عمل کند.»
وی تاکید کرد: «آنچه ما می‌خواهیم امنیت مردم است و کسانی که می‌خواهند این امنیت را سلب کنند، باید هزینۀ بالایی برای آن پرداخت کنند».
همزمان با این تاکید مجلس، پلیس هم سخت مشغول کار و سرگرم مقابله با اشرار است. شاهد آنکه فضای مجازی و مشخصا اینستاگرام در هفته‌های اخیر پر از تصاویر رویارویی و برخورد پلیس با اشرار و سارقان شده است. در واقع بعد از آنکه فیلم‌هایی از شرارت‌های خشونت‌آمیز اراذل و اوباش در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و استفاده آنها از سلاح‌های سرد، مانند قمه و شمشیر، در نقاط مختلف پایتخت ایجاد ترس و ناامنی و آسیب‌های جانی و مالی کرد؛ پلیس به طور جدی وارد عمل شد و اعلام کرد «در برخورد با مصادیق اوباشگری قاطع عمل خواهد کرد».
حالا هم فیلم‌های متعددی از برخورد پلیس با ارازل و اوباش در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود. ضمن اینکه از میزان شرارت‌ها و سرقت‌ها نیز کاسته نشده است! سوال اصلی آن است که آیا صرف برخورد پلیس با آنها و انتشار فیلم این برخورد‌ها در فضای مجازی برای کاهش آمار این نوع بزه اجتماعی کافی است یا اقدامات دیگری نیز به لحاظ قانونی و حقوقی باید انجام داد؟
سیدفاضل موسوی درباره تأثیر انتشار فیلم برخورد پلیس با ارازل و اوباش بر کاهش آمار اوباشگری گفت: «یک معضل اجتماعی برآمده از ۱۰ها عامل است. یعنی عوامل متعددی دست به دست هم می‌دهند که آن معضل اجتماعی ایجاد می‌شود و بروز و ظهور پیدا می‌کند؛ بنابراین فقط با یک اقدام نمی‌توان امیدوار به حل آن معضل بود».
وی افزود: «شرایط یک کشور در حوزه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می‌تواند معضلات اجتماعی را تشدید کند یا کاهش دهد بنابراین نوع حکمرانی از اهمیت بالایی برخودار است. معتقدم در برخورد با ارازل و اوباش، اگر پلیس بیش از این بخواهد وارد شود قطعا بعد از مدتی نتیجه عکس خواهد داد».
این حقوقدان اظهار کرد: «وقتی زیرساخت‌های بسیاری از موضوعات در کشورما نیاز به رسیدگی جدی دارد، فقط با تنبیه نمی‌توان نظم را در جامعه برقرار کرد. هر کسی هم بگوید «می‌توان با اعمال تنبیهات سخت آمار ناهنجاری‌ها و بزه‌های اجتماعی را کاهش داد»، قطعا درک و اندیشه صحیح برخورد با موضوعات اجتماعی را ندارد، چون با چنین دیدگاهی نه تنها مشکلی حل نمی‌شود بلکه کشور وارد چالش‌های حادتر می‌شود».
وی افزود: «وقتی یک نفر گرسنه است، کار مناسب پیدا نمی‌کند تا احتیاجات زندگی خود را مرتفع سازد یا سرپناهی برای خود فراهم آورد، مستعد رفتن به سمت بزه اجتماعی می‌شود. در واقع عوامل متعددی کنار هم قرار می‌گیرند تا یک نفر دست به اقدامات خشن و مشمئزکننده نسبت به سایر همشهریان خود می‌زند والا در شرایط عادی کسی حاضر نیست با قانون شکنی خودش را به دردسر بیندازد».
این نماینده ادوار مجلس یادآور شد: «برای کنترل و کاهش خشونت اجتماعی، راهکار‌های مقرراتی و اصلاحات رویکردی را نه فقط در حوزه انتظامی، بلکه در سایر حوزه‌ها نیز باید دنبال کرد. وقتی فقط پلیس با مصادیق خشونت در جامعه برخورد کند، بعد از مدتی می‌بینیم نه تنها آمار خشونت کاهش نیافته بلکه ابعاد دیگری هم پیدا کرده است؛ بنابراین هر کسی دلسوز کشور است و می‌خواهد مدلی برای حل موضوع ارائه دهد، باید آن مدل طوری باشد که مسائل را ریشه‌ای حل کند».
وی افزود: «اصرار به انتشار تصاویر برخورد انتظامی با مصادیق خشونت خود می‌تواند تبعاتی را در پی داشته باشد، چون عده‌ای از خلافکاران شاید به جای آنکه عبرت بگیرند، در مقام تقابل برآیند. مثال روشنش را در اوایل انقلاب شاهد بودیم آقای خلخالی با قاچاقچیان، سارقان و اوباش برخورد سخت می‌کرد، اما آیا این بزه‌ها کم شد؟ برای علاج ریشه‌ای این بیماری که متأسفانه به جان جامعه ما افتاده باید چاره‌ای هوشمندانه اندیشیده شود».
موسوی گفت: «اگر قرار بود انسان با تنبیه هدایت شود، خداوند ۱۲۴ هزار پیامبر را مبعوث نمی‌کرد. پیامبران آمدند تا ارشاد و هدایت الهی جای برخورد خشن شاهان و سلاطین با مردم را بگیرد. معتقدم تصاویر برخورد پلیس با اوباش نباید پخش شود یا اگر نیاز به این کار بود باید خیلی دقیق و هوشمندانه صورت گیرد تا به نفع آینده کشور باشد».
متأسفانه همواره راحت‌ترین راهکار برای برخورد با ارازل و اوباش، برخورد سخت پلیس با آنها بوده که این خود تبعات قابل توجهی را در پی داشته است. سالیانه چندین نفر از ماموران پلیس در درگیری با این افراد دچار جراحات جدی شده، جانباز می‌شوند و یا به درجه رفیع شهادت نائل می‌رسند.
نگاه اجمالی به آمار افرادی که در خصوص اراذل و اوباش دستگیر شده‌اند مشخص می‌کند که عوامل متعددی باعث گرایش آنها به خشونت شده است؛ بنابراین زمان آن رسیده که با دید وسیعتری به موضوع خشونت و اوباشگری پرداخته شود و هیچ دستگاهی در این حوزه خود را بری از مسئولیت نبیند.
